Jujutsu Kaisen มหาเวทย์ผนึกมาร 236 สปอย ศึกชี้ชะตาชินจูกุ เนื้อหาในมังงะนี้มีสปอย โปรดเลี่ยงหากเป็นไปได้ เตือนแล้วนะ!

บทเริ่มต้นด้วย เกะโท และโกะโจ

เดาว่าน่าจะเป็นฉากที่โกะโจจินตนาการขึ้นมาเองว่าได้คุยกับเกะโท (อารมณ์แบบโลกหลังความตาย)
โกะโจ : เฮ้ พวก!
เกะโท : Uwaahh

โกะโจ : ห่วยแตกสุด ๆ เลยว่ะ
เกะโท : ทำหน้าแบบนั้น พร้อมพูดอะไรแบบนั้นมันหยาบคายนา

โกะโจ : ฉันพูดกับพวกนักเรียนไปว่า ตอนจะตายน่ะ ก็ตายก็คนเดียวนะ แล้วไม่ใข่รึไงนะ
เกะโท : อันไหนก็ได้แหละ
โกะโจ : ไม่สิ ไม่ใช่ แม้แต่พ่อฉันเองก็ …. เออ ช่างมันเถอะ ฝากไว้กับโชโกะก็แล้วกัน

เกะโท : ราชาคำสาปเป็นไงบ้างล่ะ ?
โกะโจ : โคตรเก่งเลยล่ะ … เหมือนจะยังไม่ใส่สุดพลังเลยด้วยมั้ง
ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะชนะไหม แม้เขาจะไม่มี 10 เงาของเมงุมิ
เกะโท : ขนาดนั้นเลยหรอ? เสียใจด้วยนะ

โกะโจ : ความเดียวดายที่สุดนะเป็นสิ่งที่น่าเห็นใจที่สุดเลยรู้ไหม ฉันได้รับความรักจากทุกคน จึงทำให้ไม่รู้สึกเดียวดาย
แต่ในขณะเดียวกัน แทนที่จะอยู่อย่างคน ๆ หนึ่ง กับข้ามเส้นออกมาเป็นเพียงสิ่งมีชีวิต
นายสามารถมองดูดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานได้ แต่ดอกไม้กลับบอกว่าไม่ได้อยากให้นายมาเข้าใจ

โกะโจ : ฉันทุ่มสุดพลัง ใช้ทุกอย่างที่มี วิชาที่เรียนมา อาคมที่รู้ ทุกสิ่งทุกอย่างโยนเข้าใส่สุคุนะ
ฉันอยากจะสื่อให้สุคุนะ รู้ว่าใส่ทั้งหมดที่มีกลับมาหาฉัน

“แข็งแกร่งที่สุด มีความโดดเดี่ยวตามมา สิ่งที่จะสอนให้รู้เกี่ยวกับความรักคือ ….”

โกะโจ : สนุกมากเลยล่ะ …. สุคุนะเหมือนจะยังไม่ได้ใส่ทั้งหมดที่มีมาที่ฉัน ก็เสียดายนะ
เกะโท : รู้สึกอิจฉาเลยแหะ แต่ถ้านายพอใจแล้ว ก็ดีใจกับนายด้วย
โกะโจ : พอใจหรอ …. ถ้าหันมาแล้วเจอนาย คอยผลักดันฉันอยู่ข้างหลังก็จะพอใจมากกว่านี้

เกะโท : ฮ่า ฮ่า

โกะโจ : ยังไงก็ตาม สุดท้ายสิ่งที่ฆ่าฉันได้ก็ไม่ใช่การป่วย หรือ เวลา แต่เป็นคนที่เก่งกว่า
นานามิ : นั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณมีอายุยืนกว่าผมหรอครับ

ไฮบาระ : คุณทั้งสองน่ะผิดนะ โกะโจ นานามิ !! ผมพูดกับเกะโทไปพักหนึ่งแล้ว โกะโจทำไรคนเดียวนะไม่ดีสุด ๆ
คุณน่ะไม่ได้ใช้อาคมเพื่อปกป้อง คุณเหมือนเเป็นพวกประเภทผิดปกติที่ใช้อาคมทำสิ่งต่างๆ ให้ตัวเองพอใจ ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนคิดแต่ไม่ได้พูดน่ะครับ

โกะโจ : เกิดอะไรขึ้นกับนายหรอ นานามิ
นานามิ : อืมม.. ผมเคยถามเมซัง แล้วได้รับคำแนะนำว่า
1. ถ้าอยากเป็นตัวเองในเวอร์ชั่นใหม่ให้ขึ้นเหนือ
2. ถ้าอยากกลับไปเป็นคนเดิม ก็ลงทางใต้

ผมน่ะเลือกมาทางใต้ โดยไม่ลังเลเลย คนที่มองย้อนกลับไปแบบผม ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต เดิมพันไว้กับอนาคตน่ะ

ไม่ใช่ตอนจบที่แย่นะ ขอบคุณไฮบาระด้วย

โกะโจ : งั้นหรอ …

โกโจะ : ครูใหญ่ครับ!!! ในโลกไสยเวท การตายโดยไม่เสียใจ ไม่มีอยู่จริงหรอ ?
ผมจะขออธิษฐานว่านี่ไม่ใช่แค่ความฝันของผมเท่านั้น

– สุคุนะ อธิบายว่า
มโหราคจะปรับตัวเข้ากับการโจมตีครั้งหนึ่ง จากนั้นมันจะเริ่มค่อย ๆ วิเคราะห์สิ่งที่มันโดนอย่างช้า ๆ การปรับตัวจะเสร็จสมบูรณ์ตามเวลาที่ผ่านไป
ในช่วงเวลานั้น การโจมตีอื่น ๆ เพิ่มเติม จะช่วยเร่งกระบวนการวิเคราะห์ให้เร็วขี้น
การโจมตีที่ได้รับการปรับตัวแล้วครั้งหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าจะปรับตัวได้อย่างสมบูรณ์ ก็ยังต้องปรับตัวต่อไปอีก
สิ่งที่ฉันต้องการจากมโหราค คือ ตัวอย่าง
” ตัวอย่าง”: ของการต่อต้านมุเก็นของโกะโจ

ในตอนแรก มโหราคปรับตัวเข้ากับมุเก็น เพื่อลบล้างมุเก็น มันจึงพยายามต่อต้าน ด้วยการเปลี่ยนอาคมของตัวเอง
นั้นคือสิ่งที่ สุคุนะทำไม่ได้ เป็นเหตุผลที่สุคุนะรอเวลาที่มันจะปรับตัวให้เหมาะกับตัวสุคุนะ นั้นคือการผ่า/เฉือน เป้าหมายไม่ใช่แค่โกะโจ ซาโตรุ แต่เป็นการผ่าระดับจักรวาล การดำรงอยู่ และโลกใบนี้ มุเก็นของโกะโจจะไร้ผลเลยเมื่อโลกทั้งใบโดนตัด เป็นอะไรที่แทบเป็นไปไม่ได้ แต่ก็เป็นตัวอย่างที่ดีมากสำหรับสุคุนะ

 

สุคุนะ : ทำได้ดีแล้วนะ โกะโจ ซาโตรุ ฉันจะไม่ลืมนายเลย